Video Collection
Images Store
Blog
«Ելէ՛ք դրա միջից, ժողովո՛ւրդ իմ, որպէսզի մասնակից չլինէք դրա մեղքերին եւ չընդունէք դրա պատուհասները» (Յայտ. 18.4): «Եթէ երկրաւոր բաներ ասեցի ձեզ, եւ չէք հաւատում, ապա ինչպէ՞ս պիտի հավատաք, եթէ երկնաւոր բաներ ասեմ» (Յովհ. 3.12): *** Քառորդ դարից ավել է ինչ Հայաստանը հռչակվել է անկախ պետություն, սակայն առաջ գնալու փոխարեն, շարունակ հետընթաց է ապրում: Տարիներն անցնում են, հերթական ընտրությունները հաջորդում են մեկը մյուսին, իսկ երկրի վիճակը էլ ավելի է վատանում, և հայ մարդիկ հուսահատ լքում են Աստվածատուր մեր հայրենիքը ու օտար ափերում հանգրվանում: Այսպես շարունակվելու դեպքում Հայաստանը մոտ ապագայում լիովին կդատարկվի ու նրանից միայն պատմական հուշ կմնա: Առկա անմխիթար վիճակի հիմնական պատճառն այն է, որ մեր ժողովուրդը, ԽՍՀՄ-ի փլուզմամբ, չնայած դե յուրե ձեռք բերեց պետականություն, սակայն հոգով մնաց նույն այդ երկրում՝ իր ճակատագիրն ու հետագա գոյությունը հանձնելով ձևափոխված «չարի կայսրության» տնօրինությանը: Եվ ամենևին էլ պատահական չէր, որ Հայաստանի ղեկավարներ դարձան նախկինում կոմունիստական կայսրությանը հավատարմորեն ծառայած մարդիկ: Նրանք անապաշխար ժողովրդի կողմից ավելի սիրելի և ընդունելի եղան, քան օրինակ Պարույր Հայրիկյանը, ով, ձեռնոց նետելով ռուսական իմպերիալիզմին, իր ողջ գիտակցական կյանքում պայքարել էր Ազատ և Անկախ Հայաստանի , հայ ժողովրդի ինքնորոշման իրավունքի համար: Ներկայիս «կուսակցական լիդերների» գերակշիռ մասը կամ նրանց ավագ սերունդները ժամանակին հավատարիմ ծառաներն էին լենինյան կռապաշտության: Նրանք տարին երկու անգամ ժողովրդին առաջնորդում կամ իրենք էին առաջնորդվում դեպի աշխարհի առաջին քրիստոնյա երկրի մայրաքաղաքի կենտրոնական հրապարակ. պետք էր անցնել գլխավոր կուռքի առջևով և «փա̃ռք լենինին, ուռա̃» խանդավառ վանկարկումներով հավատարմության հրապարակային խոստովանություն կատարել: Այո, մեր երկրում Աստծո փոխարեն, ըստ էության, պաշտվում էր սատանայի գլխավոր ծառան՝ հակաքրիստոսը, ով ոչ միայն պատերազմ հայտարարեց Աստծուն, այլև Հայոց պետականության կործանման գլխավոր դերակատարը եղավ: Եվ չնայած ԽՍՀՄ-ն անցավ պատմության գիրկը, այդուամենայնիվ, նույն մարդիկ, իրենց կուսակցական տոմսի գույնը փոխելով միայն, իշխանական աթոռներին մնացին: Նրանց գլխավոր առաքելությունը՝ Հայաստանը քաղաքակիրթ աշխարհին հակադրվող, մեռնող կայսրությանը վերակցելը և մեր երկիրը «վիրավոր գազանի» մարմնի մի մասը դարձնելն էր: Մեր ինքնիշխանության գլխավոր հակառակորդին, մեր դեմ պատերազմող երկրին մեծաքանակ զենք տրամադրողին համարելով դաշնակից, բարեկամ պետություն, նրանք կրկնում են հայ բոլշևիկների 1920 թվականի գործողությունները: Արդյունքում՝ Հայաստանը, չնայած ՄԱԿ-ի անդամ է, սակայն լինելով Ռուսաստանի ենթական, հայտնվեց գաղութային երկրի կարգավիճակում՝ ետ մնալով բնականոն զարգացման ընթացքից: Հայաստանի ղեկավարները միջազգային ատյաններում պաշտպանեցին ծավալապաշտ կայսրության շահերը, որով և դարձան հակառակորդ քաղաքակիրթ աշխարհին: Անձնական տեսակետից ևս դա ձեռնտու էր, որովհետև Ռուսաստանի նման անօրեն երկիր լինելով, ռուս առաջնորդի օրինակով, պաշտոնական դիրքը չարաշահելով, անարգել կարելի էր գռփել, թալանել սեփական երկիրը և ոչ մի պատասխանատվության չենթարկվել: Նրանք ոչ թե ծառայեցին ժողովրդին, այլ վերջինիս իրենց շահերին ծառայեցրեցին, արդյունքում՝ ժողովուրդը ծայրահեղ աղքատացավ, իսկ այս իշխանավորները իրենց մերձավորներով անչափ հարստացան, ինչը տեղի չէր ունենա, եթե Հայաստանը ժողովրդավարական երկրների դաշնակիցը լիներ: Ըստ էության, մեկ թիմ կազմող երեք նախագահներն էլ, ի շահ օտար երկրի, մշտապես դեմ գործեցին մեր ինքնիշխանությանը: Մասնավորապես, առաջին նախագահը դեռ 1988 թվակաի սեպտեմբերի 23-ին Ազատության հրապարակում տասնյակ հազարավոր մարդկանց առջև հայտարարեց. «Ազգային ինքնորոշում կազմակերպությունը հրապարակել է իր ծրագրերը: Դրանք օդում կախված գաղափարներ են, որոնք բոլորին են հայտնի, այսինքն բոլոր ազգերը պարզ է, որ ձգտում են անկախության: Սրանք օդում կախված գաղափարներ են հայտնի բոլորիդ»: Այդ ժամանակաշրջանում Հայաստանի անկախության հակառակորդ էր նաև, ինքն իրեն ազգային ազատագրական շարժման առաջնորդ համարող, Դաշնակցություն կուսակցությունը: Դրա ղեկավարներից Էդուարդ Հովհաննիսյանը 1991թվականին, ԽՍՀՄ փլուզումից մի քանի ամիս առաջ, վերջինիս նվիրյալ պաշտպան ներկայանալով, հայտարարում էր. «Խորհրդային երկրում անջատողական շարժումները անհաջողության են դատապարտված, քանզի ԽՍՀՄ-ը դեռ երկար ժամանակ իր ամբողջականությունը կպահպանի, և Գորբաչովն էլ կմնա իշխանության գլուխ» (Ուրբաթ շաբաթաթերթ , 1991թ., թիվ 18,19): Առաջին նախագահը 1990-ականների սկզբներին դեմ էր նաև պետության բաղադրիչներ՝ Ազգային բանակի և Սահմանադրության ստեղծմանը: Նա, մասնավորապես, առաջ քաշեց՝ «մեր պաշտպանվածությունը մեր անպաշտպանվածության մեջ է» կարգախոսը: Դեմ լինելով Սահմանադրության ընդունմանը, վերջինս վկայակոչում էր Իսրայելի օրինակը: Մինչ օրս էլ նա իր «քաղաքական համոզմունքները» չի վերանայել և մշտապես հանդես է գալիս ռուսական կայսրության շահերի դիրքերից: 2014թվականի հոկտեմբերի 10-ին Ազատության հրապարակում վերջինս հայտարարեց. «Հայաստանի անդամակցումը Եվրասիական միությանը այլևս անշրջելի իրողություն է: Իսկ այդ առթիվ երկու-երեք տասնյակ անհատների ջղաձգումներն արդեն վերածվում են զավեշտի, քանի որ երկու-երեք տասնյակ հոգի, մարդկանց մտքերը պղտորելուց բացի, ոչ մի պարագայում չեն կարող քաղաքական օրակարգ թելադրել»: Իրոք, զավեշտ է, երբ դու փորձում ես քո ապագան կապել մի կեղծ «միության» հետ, որի երեք երկրներն էլ ժողովրդավարական չեն ու կոռումպացված են, որից երկուսը մեծ քանակությամբ զենք են մատակարարում քո դեմ պատերազմողին, իսկ երրորդ երկիրն էլ, ի օգուտ քո թշնամու, քեզ հրապարակայնորեն նսեմացնում է: Ժողովրդին մշտապես ապակողմնորոշած այս «գործիչը» «մարդկանց մտքերը պղտորող» է համարում այն աիմականներին, ովքեր Պարույր Հայրիկյանի առաջնորդությամբ Ազատության հրապարակում եվրոդրոշներով պարբերաբար հանրահավաքներ էին անցկացնում ընդդեմ Հայաստանի՝ ԵՏՄ անդամակցության և հօգուտ Եվրոմիության հետ համագործակցության, որին ոչ մի քաղաքական կազմակերպություն չմիացավ: Անդրադառնալով երկրորդ նախագահին՝ նշենք, որ նա, ինչ-որ պարտքի դիմաց Ռուսաստանին հանձնեց Հայաստանի ռազմավարական նշանակության ձեռնարկությունները, որով էլ ավելի մեծացրեց մեր կախվածությունը այդ երկրից: Մեր ինքնիշխանության դեմ ուղղված գործողություններն իրենց տրամաբանական շարունակությունն ունեցան երրորդ նախագահի օրոք, երբ վերջինս 2013 թվականի սեպտեմբերի 3-ին, կասեցնելով Եվրոմիության հետ ասոցացման գործընթացը, հայտարարեց, թե Հայաստանը պետք է մտնի Մաքսային միություն: Եվ այդ մասին նա ազդարարեց ոչ թե Հայաստանում, հայ ժողովրդի առջև, այլ Մոսկվայում՝ կրեմլյան պատերի տակ: Ժամանակը միանշանակ փաստեց, որ ԵՏՄ կոչվածը տնտեսական, քաղաքական և անվտանգության տեսակետից Հայաստանին ոչ մի լավ բան չտվեց: Այն պարզապես ռուսական ծավալապաշտության հերթական դրսևորումներից մեկն էր, որում հայ նեոբոլշևիկների գործուն մասնակցությամբ ներքաշվեց նաև Հայաստանը: Խորհրդային ժամանակների կոմկուսն այսօր չկա, սակայն դրա փոխարեն մեզանում գործում է բազմակուսակցականացված կոմկուսը, որը մշտապես պետք է գովաբանի մեր անկախության հակառակորդ Ռուսաստանին, նույնիսկ այն ժամանակ, երբ այն զենք է մատակարարում մեր դեմ պատերազմողին: Այն երբեք չպետք է ժողովրդին ոգեշնչի Փետրվարի 18-ով՝ հակաբոլշևիկյան մեր ապստամբությամբ, չպետք է անդրադառնա մեր իրավունքները ոտնահարող 1921թվականի մարտի 16-ին Մոսկվայում կնքված ռուս-թուրքական պայմանագրին: Եվ, եթե ԽՍՀՄ-ը փլուզված չլիներ, ապա մերօրյա այս պատեհապաշտները լենինյան կռապաշտության երդվյալ նվիրյալների շարքերում դեռ կլինեին: Հետխորհրդային Հայաստանի ներքաղաքական վիճակը թերևս հիշեցնում է ռուսական ենթակայության տակ գտնվող բանտի ներբանտային պայքար, որում որոշվում է, թե ով կլինի բանտախցի տերը, իսկ բանտախցի կալանավորները ամենևին ցանկություն չունեն բանտից դուրս գալու, այլ ձգտում են, բանտախցի լավ տեր ունենալով, բանտային պայմանները բարելավել: Դա այդպես է, որովհետև ժողովուրդը, դժգոհ լինելով իշխանություններից ու մերժելով դրանց, մշտապես հետևում է այլ ռուսամետ գործիչների: Մեր երկրում առկա բացասական դրսևորումներն իրականում կապված են ոչ թե այս «քաղաքական» գործիչների, այլ մեր ժողովրդի հոգեզուրկ վիճակի հետ: Այդ կեղծ առաջնորդները ոչ թե՝ պատճառ, այլ հետևանքն են ժողովրդի անհավատության, կռապաշտության ու ստրկամտության: Տասնամյակներ անցան, սակայն նրա հոգեմտավոր մակարդակը «լենին-պարտիա-գորբաչով-պուտին» շրջանակից այդպես էլ վեր չբարձրացավ: Պարզապես, մեռած կուռքին եկավ փոխարինելու կենդանի կուռքը: Աշխարհին տիրելու հավակնություն ունեցող հին «վլադի միրին» եկավ փոխարինելու նոր «վլադի միրը»: * * * Այժմ անդրադառնանք ամենակարևոր խնդրին. գրեթե բոլոր հայ հասարակական, քաղաքական գործիչները, մտավորականները մեր ազգի առջև ծառացած խնդիրները չեն դիտարկում միակ ճշմարիտ, այն է՝ Աստծո տեսակետից: Իրենց համար հավատքը իրականությունից կտրված մի բան է, որը լոկ ձևական նշանակություն ունի: Նրանք չեն ընդունում, որ մարդու և մարդկային հասարակության գերագույն խնդիրը աստվածահաճո լինելու առաքելությունն է, որում Աստվածաշունչ մատյանը մեր ուղեցույցը պետք է լինի: Իրենց Աստծուց ավելի իմաստուն համարելով՝ նրանք փորձում են ամուր տուն կառուցել ոչ թե Քրիստոս-Վեմի, այլ ավազի վրա: Հայաստանը Աստծո ընտրյալ և սրբազան հողն է և առանց Տիրոջ՝ այն երբեք «ապահով, բարգավաճ ու լուսավոր» չի լինի: Մեր երկիրը չի կարող վերածնունդ ապրել առանց ժողովրդի հոգևոր վերածնման և վերաքրիստոնեացման: Եվ ընդհանրապես, նյութական ձեռքբերումները առանց հոգևորի ոչ մի արժեք չունեն, ինչպես մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսն է ասել. «Ի՞նչ օգուտ է մարդուն, եթէ ամբողջ աշխարհը շահի, բայց իր անձը կորցնի»: Դար առաջ մեր ժողովուրդը, Աստծուն իր կյանքից դուրս վանելով, մեծ արհավիրքների և աղետների առաջ կանգնեց: Նույն սխալն այսօր չպետք է կրկնենք. ուստի շտկենք մեր ընթացքը և Տիրոջ ճանապարհով քայլենք: Ներկայումս ինչ որ կատարվում է մեր կյանքում, այդ թվում քաղաքական անցուդարձերը, կրում են հոգևոր խորհուրդ: Բոլոր այդ իրավիճակներում մարդը՝ անհատապես, և ազգը՝ ընդհանրական, փորձվում են Տիրոջ առաջ: Անդրադառնալով վերջին ժամանակներին վերաբերող աստվածաշնչյան վկայություններին, նշենք, որ Տիրոջ երկրորդ գալուստից առաջ երկրի վրա մի «անօրեն թագավորություն» է հաստատվելու, որը սատանայի զորությամբ է գործելու և լինելու է հակառակորդը Աստծու: Սուրբ Գրքում այն կրում է «հյուսիսի թագավորություն», «կարմիր գազան» անվանումները, որն իր իշխանությունը պետք է հաստատի նաև Տիրոջ սրբազան երկրում (Հայաստանում): Խոսքը միանշանակ խորհրդային երկրի մասին է, որը բոլոր ժամանակների ամենահակաաստված երկիրն էր: Ներկայիս Ռուսաստանն էլ այդ երկրի անապաշխար մնացուկն է: Հայտնության թղթում, դրանք իրենց մայրաքաղաքով, խորհրդանշորեն կոչվում են «խորհրդով Բաբելոն»: Աստծո պատգամը դրանում գտնվողներին հետևյալն է. «Ելէ՛ք դրա միջից, ժողովո՛ւրդ իմ, որպէսզի մասնակից չլինէք դրա մեղքերին եւ չընդունէք դրա պատուհասները» (Յայտ. 18.4): Ցավոք, մեր ժողովրդի գերակշիռ մեծամասնությունը հոգով դեռ այդ Բաբելոնում է: Նա դեռ չի ապաշխարել խորհրդային 70-ամյա կռապաշտությունից: Եվ այսօր էլ, նյութապաշտական մղումներով ծառայելով և հետևելով մերօրյա բոլշևիկներին, նա հակառակորդ է Աստծուն: Հայ ժողովուրդի ներկա սերունդը նմանվում է այն հրեաներին, որոնք ազատվել էին եգիպտական գերությունից և, Ավետյաց երկիր (մեզ համար՝ Քրիստոնյա Հայաստան) ընթանալու փոխարեն, կրկին Եգիպտոս (մեզ համար՝ Ռուսաստան) վերադառնալ էին կամենում, որի համար Տերը զգուշացնում է. «Վա՛յ նրանց, ովքեր օգնութիւն գտնելու համար իջնում են Եգիպտոս» (Ես. 31.1): Ո՛վ հայորդի, քանի դեռ ժամանակ ունես, հոգով դո՛ւրս ելիր Բաբելոնի միջից և ապաշխարի՛ր, հակառակ դեպքում, «կարմիր գազանի» պոչը դարձած, դրա հետ կգահավիժես գեհենի անդունդը: Քիչ ժամանակ է մնացել, հոգևոր քնիցդ արթնացի՛ր և խավարից դեպի լույսը ընթացի՛ր: Լուսավորվիր՛ Աստծով ու Իր խոսքով: Այդ դեպքում է, որ կազատվես Տիրոջ դատապարտությունից և Հայաստանն էլ կդարձնես Աստվածահաճո երկիր, որտեղ հավատը, հույսը և սերը մեկընդմիշտ կթագավորեն: Ամեն: Արսեն Պողոսյան
Բեռլինն առաջին քաղաքն է, որն ավտոբուսային մի ամբողջ ուղի վերածել է ՝ էլեկտրական ավտոբուսներով սպասարկվող էկո-երթուղու, ինչպես նաև ներդրել անլար լիցքավորման և կոմպակտ մարտկոցների PRIMOVE համակարգերը: Սկսած 2015թ. ամռանից քաղաքի կենտրոնական 204 ավտոբուսային երթուղու ուղևորները վայելում են անաղմուկ, արտանետումների զրոյական մակարդակով ուղևորությունը Բեռլինով: Ինովացիոն համակարգը ավտովբուսի 200 կՎտ հզորության մարտկոցները լիցքավորում է րոպեների ընթացքում՝ երթուղու վերջնական կանգառներում, ինչը էլեկտրական ավտոբուսներին հնարավորություն է տալիս մի քանի միլ երկարության ճանապարհն անցնել առանց լրացուցիչ կանգառների: Լիցքավորումը տեղի է ունենում առանց լարերի: Հենց որ էլեկտրական ավտոբուսը տեղավորվում է ստորգետնյա լիցքավորման պանելի վրա, ավտոբուսի ներքևի մասում տեղադրված լիցքավորման սարքը դուրս է մղվում: Տեղի է ունենում էներգիայի իդուկտիվ փոխանակում, որը ոչ մի վտանգ չի ներկայացնում վարորդի, ուղղևորների կամ հետիոտնի համար: Էլեկտրական ավտոբուսների նոր ավտոպարկը կօգնի Բեռլինին նվազեցնել СО2 –ի արտանետումները տարեկան 260 տոննայով: Նման արդյունք գրանցելու համար, հարկավոր կլիներ Բեռլինում մոտ 250 անձնական ավտոմեքենա փոխարինել էլեկտրական ավտոմեքենաներով:
,,Ծագումով հայեր ,, -հեռուսահաղորդաշարը ներկայացնում է աշխարհասփյուռ այն անվանի հայորդիներին , ովքեր մեծ ներդրում են ունեցել և ունեն համաշխարհային գիտության , քաղաքականության ,զինվորականության ,բժշկության, մշակույթի և այլ լորտներում: Հաղորդաշարը հեռարձակվում է ,,ԱՐՄԵՆԻԱ ,, հեռուսաընկերության տեղային և միջազգային ալիքներով:
Աստվածաշնչյան շատ վկայություններ հուշում են, որ մենք ականատեսն ենք վերջին իրադարձությունների, ինչին պետք է հաջորդի մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսի երկրորդ գալուստը, երբ Նա պետք է գա՝ դատելու մեռածներին և ողջերին: Սուրբ Գիրքը հստակ հայտնում է, որ Տիրոջ գալուստից առաջ հայտվելու է անօրեն թագավորը՝ իր թագավորությամբ՝ հակաքրիստոս կոչվածը. «…այն օրը չի գալու, եթե նախ ապստամբությունը չգա, և չհայտնվի անօրէնության մարդը՝ կորստյան որդին՝ Հակառակորդը, որ գոռոզամտում է այն ամենի վրա, որ կոչվում է Աստված կամ պաշտամունքի առարկա…»(Բ Թես. 3-14): Միանշանակ սա վերաբերում է Խորհրդային Միությանը (իր առաջնորդի հետ միասին), որը բոլոր ժամանակների ամենաանաստված և աստվածամերժ երկիրն էր: Դանիելի մարգարեությունում այն անվանվում է «հյուսիսի թագավորություն», Հայտնության թղթում՝ «կարմիր գազան»: Սուրբ Հովհաննեսի Հայտնությունում հիշատակված են յոթ հրեշտակները, որոնք Աստծո ցասման յոթը սկավառակները հաջորդաբար պետք է թափեն երկրի վրա (Հայտ. Գլ. 16): Ներկայումս մենք ապրում ենք վեցերորդ հրեշտակի ժամանակներում. բայց նախ անդրադառնանք հինգերորդ հրեշտակին. «Հինգերորդ հրեշտակն իր սկավառակից թափեց գազանի գահի վրա, և գազանի թագավորությունը խավար դարձավ» (Հայտ. 16.10): Սա ԽՍՀՄ փլուզումն էր, որը տեղի ունեցավ 1991թվականին: Հինգերորդին հաջորդում է վեցերորդ հրեշտակը, որի մասին ասված է. «Եվ վեցերորդ հրեշտակն իր սկավառակը թափեց մեծ Եփրատ գետի վրա, և ցամաքեցին նրա ջրերը, որպեսզի ճանապարհ բացվի Արևելքի թագավորներին» (Հայտ. 16.12): Հայտնության թղթում ջրերը խորհրդանշում են ժողովուրդներ (Հայտ. 17.15), իսկ «ջրերի ցամաքեցումը» նշանակում է, որ Եփրատ գետի շրջանում ժողովուրդները մեծ նեղություններ պետք է կրեն: Եվ, իրոք, ԽՍՀՄ փլուզումից հետո աշխարհում պատերազմական գործողությունների տարածք դարձավ Եփրատ գետի ավազանը: Այս շրջանում տեղի ունեցան մի շարք պատերազմներ, մասնավորապես՝ Իրաքաքուվեյթյան և Իրաքյան պատերազմները, մշտական զինված բախումներ թուրքերի և քրդերի միջև, Սիրիայի պատերազմը, որին նաև ավելացավ «իսլամական պետության» ռազմական գործողությունները: Այս պատերազմներում զոհվեցին հարյուր հազարավոր մարդիկ, միլիոնավոր մարդիկ էլ իրենց երկրներից արտագաղթեցին: Վեցերորդ հրեշտակին վերաբերող հատվածում կարդում ենք նաև հետևյալը. «Եվ տեսա, որ վիշապի բերանից, գազանի բերանից և սուտ մարգարեի բերանից ելնում էին երեք անմաքուր ոգիներ՝ նման գորտերի. քանզի նրանք դիվական ոգիներ էին…» (Հայտ. 16. 13): Չնայած ԽՍՀՄ-ը՝ իր առաջնորդներով անցել է պատմության գիրկը և այլևս ֆիզիկապես գոյություն չունի, սակայն լինելու է նրա ոգեղեն ներկայությունը՝ հանձինս «երեք անմաքուր ոգիների», որոնք փորձելու են վերակենդանացնել «գազանին», սակայն այն անխուսափելիորեն կորստյան է մատնվելու: Այս մասին Հայտնության մեկ այլ հատվածում կարդում ենք. «Եվ այդ գազանը, որին տեսար, որ կար, բայց այլևս չկա, պատրաստ է ելնելու անդնդից՝ գնալու համար դեպի կորուստ» (Հայտ. 17.8): Այս տողերը վերաբերում են հետխորհրդային Ռուսաստանին և դրա առաջնորդներին, որոնք գործում են անցյալի ոգով՝ ջանալով վերակենդանացնել «գազանի» թագավորությունը: Այսպիսով մոտենում ենք յոթերորդ հրեշտակի գործողության ժամանակներին, երբ Աստծո ցասումը պետք է թափվի «խորհրդով Բաբելոնի» վրա (Հայտ. 16. 17-21), և մեր Տերն էլ պետք է հայտնվի աստվածային փառքով և խոստացյալ թագավորությամբ: Այո՛, սպասենք Նրան, Ում մասին Հայտնության թուղթն ասում է. «… Նա, որ Է, որ Էր և որ գալու է. Ամենակալը» (Հայտ. 1. 8). ամեն: Արսեն Պողոսյան
Comfort and convenience
Avi Platform gives you an opportunity to join a community and reach a large audience where you can sell your own media files. You will have a handy and feature-rich control panel to manage your files.
Products
Your products are displayed in an online catalog that you can organize by category, so they always look their best and are easy for customers to browse.
Secure
Avi Platform is developed by a full-time technical team. We get security; and we understand how important it is to you, too. We prevent the illegal use of your media files and make sure your hard work is safe.